اسپم

این پسره اسکل بر می داره این ایمیل هایی که از این گروپ مروپ ها میاد براش یه راست فوروارد می کنه برای همه اد لیستش بدبختی باهاش هم رودرواسی دارم!روم نمیشه بهش بگم برای من از این پیزا نفرست.
یکی نیست بهش بگه آخه مرد حسابی منم اگه از این میل ها بخوام از تو چیزی کم ندارم که میرم عضو این گروه ها میشم دیگه!
اینباکس ما پر شده از این خزعبلات که اینبار چون توسط یک به اصطلاح دوست فوروارد شده اسپم نشده!
حالا باز هفته ای یکی دو تا گلچین کنه بفرسته تحملش می کنم به خدا اما خداییش دیگه داره اسپم می کنه نامرد!

مرور 88

معمولن آغاز هر چیزی آدمها کلی انرژی دارن.کلی تصمیم می گیرن کلی نقشه می کشن واسه پایان اون چیز.
نوروز هم که سرآمد همه این چیزهاست وقتی شروع میشه همه با کلی امید و آرزو از برنامه ها و کارایی که می خوان انجام بدن میگن .منم از این قاعده مستثنا نیستم اما چون به تجربه آدم تنبلی هستم و معمولن درصد خیلی کمی از این برنامه هام عملی میشه زیاد دوست ندارم آرزوهایی که برام یه جورایی عقده هست رو بیان کنم.بیشتر دوست دارم یه نگاه به سالی که گذشت و کارایی که انجام دادم بکنم.اما خداییش این چند روزی هر چی فکر می کنم میبینم کاری که خیلی بزرگ باشه و ارزش بیان کردن داشته باشه انجام ندادم یه جورایی نال بودم.
اما مهمترین تصمیمات زندگیم رو تو همین سال 88 ای که گذشت گرفتم هر چند که هنوز این تصمیم هام رو عملی نکردم ولی خب اینقد مهم هستند که هرگز سال 88 رو فراموش نمی کنم.تصمیماتی که همه در راستای تکامل جهان بینی و فلسفه های زندگی کردنم بود.اتفاق هایی که هر کدومش باعث تجربه تازه و ثبات قدم بیشترم شد.
عاشق شدنم - انتخاب مسیر زندگیم در آینده - رهایی از سردرگمی هام و تعین سیاست های کلی برای زندگی آیندم
مهمترین اتفاقات 88 برای من بود که باعث شده 88 به عنوان یه نقطه عطف تو دفتر خاطراتم ثبت بشه.
حالا از این به بعد باید یه حرکت صعودی انجام بدم تا به قله آرزوهام برسم.قله زندگیم.هرچند مسیر سخت و پر شیبی باشه هر چند گهی تند و گه آهسته اما مهم اینه که این راه رو انتخاب کردم و تا جایی که نفسی بیاد و بره تو همین راه قدم بر میدارم به امید رسیدن به قله ها...

غر

اینقد دوست داشتم بعضی آدم های دور و برم اونجوری که دلم می خواست می بودن.
ولی هیچ وقت نتونسم این موضوع رو بیان کنم.
حتی قدرتش رو هم نداشتم که تلاش کنم این آدم ها رو عوض کنم.
اما چی میشه کرد؟عقده شده برام.
همین جوری هم دوستشون دارم همین که دارمشون برام خیلی زیاده.
عادت کردم هر چیزی که دوست داشتم رو به دست نیارم!ازش بگذرم و دم بر نیارم حتی جرات نداشته باشم که حسرتم رو بیان کنم.
همه اینا باعث شده همه جا تک و تنها باشم.تنهایی تصمیم بگیرم هیچ کس هم حمایتم نکنه.تنهایی هم زندگیم رو جلو ببرم.
عیبی نداره گله از خدا رو پیش کی میشه کرد؟
خدا فقط یادت باشه من بمیرم خیلی ازت طلب کارم اینقد که اگه بهشتتم بهم بدی بازم از دلم در نمیاد.اصلن بیشتر از بهشت چی داری مگه ؟چیزی نداری که!بهشتت هیچی برام جذاب نیست.همین که این دنیامو جهنم نکنی لطف بزرگیه به قرآن.

خط خطی های ذهن من
صاحب اثر : وحید نجفی
ابزار : Paint

شبیه

آخه ما که حرف بزنیم میگن دین ندارید شما ها

خداییش اون دو تا کس خلی که لباس سبز پوشیدن اومدن کوچه هی
آی حسین جااااااااااااااااااااااااااااان...
و از این چیزا می خونن و صداشون همه کوچه رو برداشته
هر 5 دقیقه یه بار هم یه 1000 ای می خوان برای امام حسین
با چه منطقی توجیه میشه؟
مردونه هر کی منطقشو می دونه بیاد به منم بگه از گمراهی در بیام خب.

این ترقه کپسولی ها پتانسیل بالایی دارن ها
امشب دو تاشو با هم ترکیب کردیم یکی شد
اما اون یکی خداییش کوچه رو لرزوند ها
اگه باور ندارین امتحان کنین تا به حرفم برسین!